۱۲ ﺁﺫﺭ، ﺭﻭﺯ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﻣﻌﻠﻮﻟﯿﻦ
ﺳﻮﻡ ﺩﺳﺎﻣﺒﺮ ﻣﺼﺎﺩﻑ ﺑﺎ ۱۲ ﺁﺫﺭ ﺍﺯ ﺳﺎﻝ ۱۹۹۲ ﻭ ﺍﺯ ﺳﻮﯼ ﻣﺠﻤﻊ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﻠﻞ ﻣﺘﺤﺪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺭﻭﺯ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﻣﻌﻠﻮﻟﯿﻦ ﺍﻋﻼﻡ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﻫﺪﻑ ﺍﺯ ﻧﺎﻣﮕﺬﺍﺭﯼ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺯ، ﺍﺭﺗﻘﺎﺀ ﺭﺷﺪ ﺍﺫﻫﺎﻥ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﻣﻌﻠﻮﻟﯿﺖ ﻫﺎﯼ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻭ ﺍﻓﺰﺍﯾﺶ ﺁﮔﺎﻫﯽ ﻫﺎﯾﯽ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽﺑﺎﯾﺴﺖ ﺑﻪ ﭘﯿﻮﺳﺘﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻣﻌﻠﻮﻝ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﺟﻨﺒﻪﻫﺎﯼ ﺳﯿﺎﺳﯽ، ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ، ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﯼ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﻨﺘﺞ ﺷﻮﺩ.
ﻓﺮﺩ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﻧﺎﺗﻮﺍﻧﯽ ﻭ ﻣﻌﻠﻮﻟﯿﺖ ﺑﺮ ﺍﺛﺮ ﻧﻘﺺ ﺟﺴﻤﯽ ﯾﺎ ﺫﻫﻨﯽ، ﺍﺧﺘﻼﻝ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻬﯽ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻣﺴﺘﻤﺮ ﺑﺮ ﺳﻼﻣﺖ ﻭ ﮐﺎﺭﺍﯾﯽ ﻋﻤﻮﻣﯽ، ﻭ ﯾﺎ ﺩﺭ ﺷﺌﻮﻥ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ، ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﯼ ﻭ ﺣﺮﻓﻪ ﺍﯼ ﺍﻭ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﯽ ﺁﯾﺪ، ﺑﻪ ﻃﻮﺭﯼ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺍﺧﺘﻼﻝ، ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﻘﻼﻝ ﻓﺮﺩﯼ، ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ
ﻭ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﯼ ﻭﯼ ﺑﮑﺎﻫﺪ. ﺍﯾﻦ ﮔﺮﻭﻩ ﺷﺎﻣﻞ ﻧﺎﺷﻨﻮﺍ، ﻧﺎﺑﯿﻨﺎ، ﻭ ﻣﻌﻠﻮﻝ ﺟﺴﻤﯽ، ﺣﺮﮐﺘﯽ ﻭ ﺫﻫﻨﯽ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ.
ﺁﻣﺎﺭ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﺳﻮﯼ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺑﻬﺪﺍﺷﺖ ﺟﻬﺎﻧﯽ، ﻧﺸﺎﻥ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺳﺎﻝ ۱۳۷۸، ﺩﻩ ﺩﺭﺻﺪ ﺍﺯ ﺟﻤﻌﯿﺖ ﺟﻮﺍﻣﻊ ﺻﻨﻌﺘﯽ ﻭ ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ ﺩﺭﺻﺪ ﺍﺯﺟﻤﻌﯿﺖ ﺟﻮﺍﻣﻊ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺭﺍ، ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻣﻌﻠﻮﻝ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻣﯽ ﺩﻫﻨﺪ. ﺩﺭ ﺍﯾﺮﺍﻥ، ﺣﺪﻭﺩ ﺳﻪ ﺩﺭﺻﺪ ﺑﻪ ﻧﻮﻋﯽ ﺩﭼﺎﺭ ﻣﻌﻠﻮﻟﯿﺖ ﻫﺎﯼ ﺟﺴﻤﯽ ﺟﺰﺋﯽ ﯾﺎ ﮐﻠﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ.
- ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﺎﺕ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺑﺎ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﻧﺎﺗﻮﺍﻧﯽ ﻭ ﻣﻌﻠﻮﻟﯿﺖ ﺑﺎﯾﺪ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺖ، ﺍﯾﻦ ﻧﮑﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ، ﺑﺎﯾﺪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺗﺮﺣﻢ ﺑﻪ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﺩﻭﺭﯼ ﮔﺰﯾﺪ.
- ﺍﯾﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﺎﯾﺪ ﻓﺮﺻﺖ ﯾﺎﺑﻨﺪ ﺗﺎ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩﻫﺎﯼ ﺧﻼّﻕ ﻫﻨﺮﯼ ﻭ ﻓﮑﺮﯼ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺭﺷﺪ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﺧﻮﺩ، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﻏﻨﯽ ﺳﺎﺯﯼ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﮔﯿﺮﻧﺪ.
- ﺍﺷﺘﻐﺎﻝ، ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻣﻮﺟﺐ ﺍﺳﺘﻘﻼﻝ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﯼ، ﻫﻮﯾﺖ ﺑﺨﺸﯿﺪﻥ ﻭ ﺗﺸﺨّﺺ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺍﻭ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺑﻪ ﻧﻔﺲ ﺭﺍ ﺍﺭﺗﻘﺎﺀ ﺩﻫﺪ. ﺩﺭ ﺯﻣﯿﻨﻪ ﺍﺷﺘﻐﺎﻝ ﺯﺍﯾﯽ ﻣﻌﻠﻮﻻﻥ، ﺗﺒﻌﯿﺾ ﻓﺎﺣﺸﯽ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﮔﺎﻩ ﻣﯿﺰﺍﻥ ﺑﯿﮑﺎﺭﯼ ﻣﯿﺎﻥ ﻣﻌﻠﻮﻻﻥ، ﺩﻭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺑﯿﮑﺎﺭﺍﻥ ﻋﺎﺩﯼ ﺍﺳﺖ؛ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﺳﺎﺱ ﻗﺎﻧﻮﻥ، ﺩﻭﻟﺖ ﻣﻮﻇﻒ ﺍﺳﺖ ﺳﻪ ﺩﺭﺻﺪ ﺍﺯ ﺍﺷﺘﻐﺎﻝ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻌﻠﻮﻻﻥ ﺍﺧﺘﺼﺎﺹ ﺩﻫﺪ.
- ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻣﻌﻠﻮﻝ ﺑﺎﯾﺪ ﺩﺭ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﯿﺮﯼ ﻫﺎ، ﺑﻪ ﻭﯾﮋﻩ ﺩﺭﺧﺼﻮﺹ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺍﻋﻀﺎﯼ ﺁﻥ ﺍﺯ ﻣﻌﻠﻮﻻﻥ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺷﺪﻩ، ﯾﺎ ﻣﻌﻠﻮﻻﻥ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻋﻀﻮﯾﺖ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻌﻠﻮﻻﻥ ﺧﺪﻣﺖ ﺭﺳﺎﻧﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ، ﻣﺸﺎﺭﮐﺖ ﺟﺪﯼ ﻭ ﺗﺎﺛﯿﺮﮔﺬﺍﺭ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺟﻮﺍﻣﻊ ﺧﺎﺹ ﻣﻌﻠﻮﻻﻥ ﻧﯿﺰ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﭘﺎﺳﺨﮕﻮﯼ ﻧﯿﺎﺯﻫﺎﯼ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ.
ﺍﯾﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺑﺎ ﻫﻤﮑﺎﺭﯼ ﺧﺎﻧﻢ ﺩﮐﺘﺮ ﺳﻤﺎﻧﻪ ﭘﻮﺭﻫﺎﺩﯼ، ﺩﮐﺘﺮﺍﯼ ﺗﺨﺼﺼﯽ ﺳﺎﻟﻤﻨﺪﺷﻨﺎﺳﯽ ﻭ ﺍﺳﺘﺎﺩﯾﺎﺭ ﮔﺮﻭﻩ ﺑﻬﺪﺍﺷﺖ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﻭ ﺳﻼﻣﺖ ﺳﺎﻟﻤﻨﺪﯼ ﺗﻬﯿﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.